با وجود برگزاری مراسم تجلیل از مدال‌آوران و قهرمانان المپیک و پارالمپیک همچنان مشکلات این ورزشکاران ادامه دارد. ذکر این نکته خطاب به مسئولان ورزش و البته مسئولان رده بالای کشور لازم و ضروری است که ورزش حرفهای هزینه‌های خاص خودش را دارد و اگر می‌خواهیم در بالاترین سطح ورزش جهان حرف برای گفتن داشته باشیم باید ورزشکارانمان را هم به لحاظ مادی و معنوی حمایت کنیم تا شاهد درخشش آنها در میادین بزرگ بین‌المللی باشیم.
همین دیروز بود که قهرمان وزنه‌برداری کشورمان از عدم توجه مسئولان و عدم تحقق وعده‌هایشان گفت. علی داودی قهرمان جوانی است که اگر مورد حمایت قرار گیرد، می‌تواند تا سال‌ها در دسته سنگین‌وزن مسابقات وزنه‌برداری بدرخشد و افتخار‌آفرین باشد. باز هم دیروز بود که خبر رسید فدراسیون شمشیربازی برای اعزام شمشیربازان ایران به دو مسابقه مهم گرندپری تونس و مسابقات جهانی بلغارستان با مشکل مالی روبه‌رو شده و کسی هم نیست که به داد آنها برسد.
شمشیربازی ایران طی یک دهه گذشته ثابت کرده به شرط توجه و رسیدگی می‌تواند حتی مدال‌آور المپیک هم باشد. شاهد این مثال درخشش فوق‌تصور شمشیربازان ایران در دو المپیک قبلی است که همه می‌دانیم با ناداوری و تضییع حق از مدال‌های انفرادی و تیمی بازماندند. حالا چنین رشته‌ای برای اعزام به دو رویداد مهم جهانی که اتفاقاً از سوی رقبای همیشگی ایران بسیار هم جدی گرفته شده‌اند با مشکل مواجه شده است؛ مشکل چیست، مثل همیشه کمبود پول!
در خبر‌ها آمده بود استرالیا و چین با یک، قزاقستان و عربستان با چهار، هنگ‌کنگ و کره جنوبی با هشت و ژاپن با ۱۰ سابریست راهی تونس می‌شوند که این پیام روشنی برای سابر ایران است، پیامی با این مضمون که حریفان در حال آماده شدن هستند و دیر بجنبیم خیلی راحت شکست‌مان می‌دهند. آنها برای مسابقات برنامه‌ریزی می‌کنند، اما اینجا به دنبال پول برای قطعی شدن اعزام هستیم. حرفهای قهرمان وزنه‌برداری و شرایط ویژه شمشیربازان چیز جدیدی در ورزش ایران نیست، تا بوده همین بوده که افتخارآفرینان و مدال‌آوران دیده نشوند یا کمتر به چشم بیایند! تا بوده، همین بوده که این قهرمانان از کمبود‌ها شکایت داشته باشند و مسئولان فقط نگاه کنند. تا بوده، همین بوده که آقایان تنها برای گرفتن عکس یادگاری کنار آنها به‌صف شوند، اما وقتی پای توجه و رسیدگی به میان می‌آید یا وقتی که باید به وعده‌هایشان عمل کنند، غیب‌شان می‌زند. اینها مشکلات امروز و دیروز نیست. فقط نمی‌دانیم کی و چه زمانی قرار است حل شود. نمی‌دانیم تا کی باید اعزام‌های حساس به‌خاطر مشکلات مالی کنسل یا اینکه با حداقل نفرات انجام شود. نمی‌دانیم تا کی باید از عدم تحقق وعده‌ها به مدال‌آوران بشنویم. ورزش حرفهای و موفقیت در آن نیاز به هزینه دارد که این هزینه سرمایه‌گذاری برای آینده است، اما گویا مسئولان ورزش ایران فقط توقع دارند که جوانان این مرز و بوم با دست خالی بروند و پیروزی کسب کنند و حتی بعد از آن هم توقع رسیدگی نداشته باشند. البته مسئولان ورزش ایران خوب بلدند برای برخی رشته‌ها خرج کنند و هیچ نتیجه‌ای هم نگیرند، اما ظاهراً قرار نیست مدال‌آوری‌ها و موفقیت‌های بقیه رشته‌ها را ببینند. وزنه‌برداری و شمشیربازی که جای خود بقیه هم در ذهن این آقایان جایی ندارند و ما فقط می‌پرسیم که این بی‌خیالی تا کی قرار است ادامه داشته باشد؟!
بی خیالی کار روزمره بسیاری از مسولان ما شده 
